‘Zonder bloemen zou de wereld er anders uitzien’. ‘Flowers are the food fort he soul’. Twee zinnen uit de inleiding van het boek Een bloemrijke geschiedenis, over de grote rol van Nederland in het bloemzaadvak. Auteur Cees Kruk vertelt over het boek dat hij schreef, als eerbetoon aan zijn vader, als vakman. En om twee eeuwen te vieren van het ouderwetse vak van bloemzaadteelt en -handel.
Paplepel
Al jong werd Cees door zijn vader meegenomen, het veld in. ‘Hij leerde me de schoonheid van de natuur zien, leerde me de namen van planten kennen, liet me kennismaken met bloeiwijzen, de kleuren, de vormen, hij deelde al zijn planten- en bloemenkennis met mij. Het was als het ware een inleiding in het bloemzaadvak waar ik in zou gaan werken. Dat was ik me helemaal niet bewust toen ik jong was, ik had meer interesses en had toen nog geen idee dat zijn passie ook de mijne zou worden. Maar een verrassing was het niet echt: de liefde voor bloemen en planten is me met de paplepel ingegoten.’
Een bloemrijke geschiedenis is een eerbetoon aan de vader van Cees. ‘Maar het was een man van weinig woorden, dus als hij dit had geweten, had hij vast niet meteen staan juichen. Hij was een bescheiden man en liep niet te koop met zijn vakkennis. Voor de schepping had hij grote eerbied, daar ging hij zorgvuldig mee om. Plant- en bloemsoorten verbeteren deed hij vanuit zijn uitgangspunt dat hij mede-rentmeester was van de schepping. Het onderhouden en bewaken van de eigen eigenschappen van soorten en rassen voelde hij als zijn opdracht. En hij was er steengoed in.’
Twee eeuwen vieren
Een bloemrijke geschiedenis is een overzicht van twee eeuwen bloemzaadteelt en -handel. ‘Dat was een hele klus. Er kwam bijvoorbeeld heel wat onderzoek in archieven bij kijken, met daarna het rubriceren en uitwerken van de gegevens die dit opleverde. Daarnaast heb ik veel gepassioneerde vakgenoten gesproken over hun vakkennis en ervaring. Het was veel werk, maar een fantastisch karwei dat ik met veel liefde heb mogen doen.’
‘Het vak is door de jaren heen enorm veranderd, tegenwoordig is er nauwelijks meer iets van ‘vroeger’ te herkennen. Dat maakt dat mijn boek deels ook een memorie is, een ode aan het vak van weleer. Het vak kwam in de negentiende eeuw op gang, was in de twintigste eeuw op z’n best – en wat zal de eenentwintigste eeuw brengen?
Verwondering
Zaden blijven Cees Kruk verwonderen. ‘Er zijn zaden tot bloei gebracht die duizenden jaren bewaard gebleven waren en bij archeologische vondsten weer aan de oppervlakte kwamen. Dat is toch een groot wonder? Soorten waarvan we veronderstelden dat ze uitgestorven waren, zijn op die manier weer opnieuw tot ontwikkeling gekomen. Wat een kracht zit er in de schepping. Die verwondering heb ik van mijn vader, dat beschouw ik als een fantastische erfenis.’
