Rasechte Enkhuizer Henry Sleutel heeft al vanaf het begin een ligplaats voor zijn boot in de Compagnieshaven. Henry zag de haven, waar hij al vijftig jaar vaste bezoeker is, ontstaan. Hij weet er veel over te vertellen, ook al omdat zijn vader voorzitter was van watersportvereniging Almere. In de Compagnieshaven kent hij elk steentje!
Scheidsrechter
Henry zeilt al zijn hele leven. “Als kind was ik het liefst op het water te vinden. En ook later, met mijn gezin, heb ik heel veel gezeild. Sowieso alle vakanties, maar ook tussendoor zo vaak als het kon. Ik ben gewoon gek op water!”
Dat blijkt wel uit het feit dat Henry nog altijd gecertificeerd scheidsrechter is bij zeilwedstrijden, wereldwijd. “Hiervoor ga ik de hele wereld over. Dat vind ik prachtig, het is fantastisch op het water, dus ik ga daar zo lang ik kan mee door!”
Zandbult
Henry kent het terrein van de Compagnieshaven al sinds zijn jeugd, toen de waterdiepgang hooguit twintig centimeter was. “De Scouting had een keetje bij het Staverse poortje, voor de activiteiten met hun zeeverkenners. Ze baggerden een geul uit om aan wat water te komen voor hun activiteiten, maar verder konden ze niet zoveel met die lage waterstand.”
De haven begon met de komst van burgemeester De Zeeuw naar Enkhuizen. Hij zag de mogelijkheden van watersport en wilde de stad daarmee op de kaart zetten. “Dat was niet zomaar gedaan: de kustlijn was in beheer van Rijkswaterstaat, en er moest heel wat gepraat worden voordat er werk van gemaakt kon worden. Maar daarna werden de eerste steigers al snel geslagen!”
Daarmee was de Compagnieshaven was een feit. “Dat klinkt heel mooi, en zo ziet het er nu ook uit. Maar destijds was het nog niet meer dan een grote zandbult met een armetierige steiger. Het moet ergens beginnen natuurlijk, maar het was wel tenenkrommend toen de toenmalige koningin Beatrix de haven kwam openen. Maar Enkhuizen was trots, en terecht ook wel, want het was natuurlijk een fantastische plek vol kansen. Dat hadden de bestuurders van toen goed gezien.”
Havenmeester met pet
Gaandeweg zag Henry de haven tot ontwikkeling komen. “Er kwamen kantoren en toiletten, en er kwam een benzinepomp. Dat laatste was een deal met Jan Imming, van de VW-garage: hij beheerde de pomp en leverde service aan de booteigenaren.”
Ook Watersportvereniging Almere verhuisde naar de splinternieuwe locatie. “Op de steigers na was er niets, maar de plek had vanaf het begin alles mee om een mooie haven te worden. Kees van Draanen werd de eerste havenmeester. Hij kreeg hier een keet, waar hij kantoor hield en woonde. Zijn eerste zoon werd er zelfs geboren, die is nu monteur, hier bij de jachtservice!”
Het idee was dat de havenmeester goed herkenbaar moest zijn. “Als geintje had ik het hoofd van de havenmeester opgemeten, met een touwtje. Ik kwam toen vaak in Amsterdam, waar ik een pet uitzocht in een winkel voor uniformen. We hebben er veel lol om gehad, maar de pet is nooit gebruikt voor het werk!”
