Ruim een jaar is West-Friesland een sporttalent rijker. Prof-turnster Kayleigh Sumter (16) is met haar ouders in Wognum komen wonen vanuit Den Haag. Haar doel: over vier tot acht jaar naar de Olympische spelen.
“Het gevoel dat je vliegt, is een van de redenen waardoor ik van deze sport houd”, zegt Kayleigh. Vooral op de brug en de vloer ervaart ze deze vluchtelementen. “Op de vloer neem je een flinke aanloop, waarna je in een sprong door de lucht zweeft, bijvoorbeeld als je een dubbele salto maakt.” Officieel heet dat een vluchtfase. Haar favoriete oefening op de brug is het Russische element de Tkatchev, ook wel een ruglinkse hecht genoemd, waarbij je gehoekt overspringt op de brug en een halve draai maakt.
Sinds drie jaar traint ze bij TURNZ Amsterdam Gymnastics. De verhuizing van Den Haag naar Wognum, daar is ze eigenlijk alleen maar blij mee. “Het is hier rustiger en ik geniet van het boerenlandschap. Bovendien heb ik minder last van mijn luchtwegen. Door het fijnstof was ik vaak benauwd”, zegt Kayleigh.
Blessures
De turnster wil dit wedstrijdseizoen of begin volgend seizoen het Oranje team bereiken, om over een paar jaar mee te doen met het EK en WK. Ook Olympisch heeft ze met een stip aan de horizon gezet. “Als alles meezit, moet TeamNL dit wedstrijdseizoen nog lukken. Maar het hangt wel een beetje van mijn herstel af.” Een paar krukken ligt naast haar en haar enkel is getapet.
Kayleigh heeft twee blessures, maar blijft optimistisch. “De enkelblessure is geen ramp. Afgelopen seizoen was toch al verloren. Maar ik moet echt niet lopen, waarschuwden mijn trainers. Het gaat ten koste van de genezing.”
Haar elleboog gaat goed, maar die was vijf jaar lang een enorme belemmering. Ze brak hem waardoor alles was afgescheurd en later kreeg ze een zenuwbeknelling. Ze onderging verschillende operaties. De topsporter zegt: “Eind vorig jaar is deze gereconstrueerd. Ik heb geen pijn meer, maar het moet wel zo blijven. De buiging gaat minder ver, maar als dat alles is.. De strekking is belangrijker.”
Turncultuur
Op 6-jarige leeftijd ontdekte Kayleigh haar talent tijdens gymles en zeven jaar later won ze het NK turnen in de eerste divisie. Op dat moment trainde ze voor de Bosan Turnacademie in Den Haag. Ze vertrok bij de club, omdat ze motivatie van haar trainers miste.
Bij haar nieuwe club ervaart ze veel vrijheid en wordt ze niet teveel gepusht. “Af en toe gepusht worden is fijn, maar niemand wordt uitgescholden of voor dik uitgemaakt. Laatst zei een trainer ‘je moet een zwaardere springplank pakken’, maar voegde daar ook aan toe, ‘niet omdat je dik bent, maar omdat je benen sterk genoeg zijn’. Dat vind ik getuigen van een goede turncultuur.”
In de turnwereld mag een hoop veranderen, vindt Kayleigh. “Ik vind het goed dat de mistanden naar buiten zijn gekomen. Ik heb zelf ook meegemaakt dat ik gekleineerd werd. “Ik was 9 jaar oud en om zo jong steeds te horen dat je niet genoeg bent. Ik wilde gewoon turnen en dan zorg je wel dat het lukt.” Dat is ook wat ze anderen kan meegeven: “Als je echt iets wilt bereiken dan moet je daar voor de volle 100 procent voor gaan. Daarom train ik desondanks mijn blessures nog steeds.”
