Piet Schuitemaker is in 1938 in Andijk geboren. Hoewel Andijk niet bekend staat om zijn vissers, visten de opa en de vader van Piet vanuit Andijk met de AK 3 op het IJsselmeer. Opa uiteraard vóór 1932 op de Zuiderzee. Andijk had geen goede vissershaven. Daarom moest de visserssloep in de buurt van de strekdam, waar nu de jachthaven is van Andijk, ten anker en vervolgens roeiden ze met een bijbootje naar de strekdam toe. Niet echt handig en er was ook geen visafslag, dus de vader van Piet besloot om te verhuizen. Er werd nog even getwijfeld tussen Urk, Medemblik en Enkhuizen maar de keuze viel omstreeks 1951 op Enkhuizen.
Ze hadden inmiddels een grotere vissersboot en in 1952 ging Piet van school en vissen bij zijn vader op de EH 4. Later kwam ook de broer van Piet, Ab Schuitemaker aan boord. In de zomer visten ze met hoekwant op paling en in de winter met staande netten op snoek- en rode baars. In 1968 laat de vader van Piet een nieuwe “schuit maken” in Groot Ammers aan de Lek. Een boot van 14 meter lang met een opbouw maar zonder stuurhut. Deze boot is afgebeeld bij dit verhaal. Gestuurd werd er met een helmstok.
Dit schip heeft dienstgedaan tot 1978, toen het werd vervangen door een kotter van 16 meter met een stuurhut. De oude EH 4 verdween uit Enkhuizen maar dit schip is in 2019 teruggekeerd in Enkhuizen en vaart nu onder het nummer EH 41. Weer een nieuwe schuit!
Om hun naam eer aan te doen laten de Schuitemakers in 1988 weer een nieuw schip bouwen, nu ééntje van 20 meter lang. Omdat de zonen van Piet en Ab ook wel willen vissen, besluit Piet rond zijn 48ste aan de wal te gaan werken om zo plaats te maken voor een neef. Sindsdien hield Piet zich in het pakhuis bezig met het breien van nieuwe netten en het boeten van de oude.
Aalscholvers, krabben en zeehonden
Er is een tijd geweest dat de palingvangst slecht was. De schuld hiervan werd wel eens op de aalscholvers, die graag paling eten, geschoven. Maar de laatste zeven jaar is de paling weer helemaal terug in het IJsselmeer en de vangst goed, terwijl de aalscholvers er ook nog in grote getalen zijn. De wisseling in het palingbestand is waarschijnlijk gewoon een raadsel van de natuur.
Ook een natuurverschijnsel in het IJsselmeer is de toename van de zeehonden. Op het vogeleiland de Kreupel, liggen ze regelmatig te zonnen. Waren het een paar jaar geleden de wolhandkrabben, die het leven van de vissers zuur maakten, nu zijn het hongerige zeehonden op zoek naar een maaltje vis, dat anderen voor ze gevangen hebben. De krabben brachten met hun poten schade aan de netten, de zeehonden vreten er een gat in om bij de spiering te komen, die in de fuiken zijn gevangen.
85 jaar en nog vol belangstelling
Zo blijft er altijd “werk aan de winkel”: de netten moeten gerepareerd worden en zo gemaakt dat ze niet gemakkelijk te beschadigen zijn. Er wordt nu dan ook een sterker materiaal, een duur nylon garen, gebruikt. Piet weet er alles van en is tot zo’n twee jaar geleden actief geweest in de nettenschuur.
Inmiddels is hij 85 jaar oud en doet het wat rustiger aan. Wel gaat hij nog iedere maandagmiddag naar de schuur om samen met zijn oomzeggers een “koppie” te doen en alles te horen over het reilen en zeilen van de IJsselmeervisserij. Hij wil op de hoogte blijven, want ééns een visserman, altijd een visserman!
Bijschriften: Piet Schuitemaker in de nettenschuur. Foto: CBP
De EH 4, gebouwd in 1968 – archief P. Schuitemaker
