Het verzamelen van bidprentjes begon al toen hij pas 14 jaar oud was. Sindsdien heeft Grootebroeker Meindert Reus al meer dan 3000 bidprentjes uit zijn eigen regio bij elkaar geschraapt. Wat begon met het bidprentje van opoe is uitgegroeid tot het verzamelen van zo veel mogelijk bidprentjes, maar dan wel van, bij leven, inwoners van Stede Broec.
Hij heeft er boeken vol van en allemaal gesorteerd op alfabetische volgorde. Bidprentjes die binnen de katholieke gemeenschap in Nederland eeuwen lang werden uitgegeven wanneer er iemand overleden was. Tegenwoordig worden deze kaartjes met foto en tekst volgens Reus alleen nog uitgegeven in het zuiden van het land. “In onze regio liep dat in de jaren ’60 van de vorige eeuw flink terug.”
Katholiek gebruik
Meindert Reus vertelt dat het maken van bidprentjes een echt katholiek gebruik was. “Wanneer iemand in het dorp overleden was verspreidde de krantenbezorger de bidprentjes tijdens het uitventen van zijn kranten.” Reus vertelt dat hij dat dan op gepaste manier deed met een lange zwarte jas en een hoge hoed op. Zo wist iedereen in het dorp, dat toen stukken kleiner was dan tegenwoordig wie er gestorven was. Voor het huis van de overledene stond dan altijd een houten kruis. Ook hier speelde natuurlijk de financiële positie een rol. “Wanneer er geen geld was, kwam er meestal ook geen bidprentje.” Vertelt Reus. ”Maar wanneer iemand geld genoeg had werden er wel 3 of 4 verschillende bidprentjes gedrukt.”
Verhaal
Het mooiste van de bidprentjes vindt Reus het verhaal op de achterkant. “Dat is het meest interessant. Daar kijk ik eigenlijk altijd als eerste naar. Op die manier probeer ik te begrijpen wat voor een persoon het was.” Het oudste prentje dat hij in zijn bezit heeft komt uit 1805 en dat loopt door tot de laatste zestiger jaren. Meindert Reus hoopt ooit nog eens het bidprentje te bemachtigen van zijn opa aan vaders kant. Die heette ook Meindert Reus en leefde van 1860 tot en met 1917. Reus hoopt op zijn netwerk in de wereld van de bidprentjes. “In het zuiden van Nederland zijn er nog veel meer verzamelaars.” Weet Reus.
Tik van Grootebroek
Meindert Reus vindt het vooral leuk om in het verleden van zijn woonomgeving te duiken. “Ik ben hier geboren en getogen en ik heb een soort tik van Grootebroek.” Legt hij uit. “Daar ligt veel geschiedenis. Dat vind ik leuk om uit te zoeken en daarover te vertellen.” Reus weet veel van de dorpen Bovenkarspel, Grootebroek en Lutjebroek. Van die dorpen is hij altijd op jacht naar foto’s en de verhalen die daarbij horen. Hij heeft inmiddels al negen boeken uitgegeven over die dorpen met hun verleden en verdere verhalen over vroeger. “Het blijft voor mij een mooie hobby, waarbij ik regelmatig door mijn omgeving gestimuleerd wordt.”
