Voor het eerst zet ik voet in het Westfries Archief en dankzij Peter Swart liggen er drie dikke mappen klaar met informatie over de Ruilverkaveling bij de Drieban. Ik ben op dat moment vooral op zoek naar oude kaarten. Hoe zag het landschap er voor de ruilverkaveling uit? Het plan is dan om twee kaarten te zeefdrukken, van voor en na de verkaveling.
Het oude landschap ken ik alleen uit verhalen van mijn Ooms en Tantes. De kronkelsloot achter het huis waar ze met de schuit doorheen voeren , waar ze schaatsten, slootje sprongen en waar mijn Oom bijna een keer is verdronken.
Met achter die sloot het stuk land waar de tulpen van mijn Opa stonden.
De kronkelsloot was daar niet meer toen ik regelmatig in Venhuizen op bezoek was bij mijn Oma. Er stond nu een hek.
Het land was er nog wel, dat lag nu achter dat hek, als afscheiding met de moestuin.
In mijn jeugd is het altijd grasland geweest, waar we met de nichtjes en neven vaak in het hoge gras speelden. Soms kwam het ter sprake, dat het land ooit van de familie was.
Twee van mijn nichtjes woonden op de Koggeweg, een tijdens de verkaveling nieuw aangelegde weg die achter het stuk grasland lag.
Met de verrekijker konden ze zo over het stuk land op het pad van Oma’s huis kijken wie er dat weekend op bezoek was. Was het leuk bezoek dan sprongen ze op de fiets.
De ruilverkaveling werd heel af en toe besproken. Geen details, maar wel dat Opa een groot tegenstander was en dat er vooral veel verkeerd was gegaan.
Nu, 57 jaar later ben ik benieuwd in hoeverre de herinnering van familieleden overeenkomt met de werkelijkheid. Wat is er nou precies gebeurd tijdens die verkaveling?
In de drie dikke mappen die ik inkijk bij het Westfries Archief zitten kaarten, maar vooral heel veel vergaderstukken en
correspondentie in sierlijk handschrift geschreven met vulpen, veelal verbleekt en lastig leesbaar.
Tussen al die papieren zit daar ineens een actie pamflet van het anti verkavelings comite. Er waren dus veel meer tegenstanders en ze hadden een comite!
Tijdens mijn bezoek aan het archief komen er ook verschillende andere bezoekers een praatje maken als ze de uitgespreide kaarten voor mij op tafel zien liggen en komen er allemaal verhalen over de ruilverkaveling los. Onverwachts allemaal en bijzonder ook wel.
Er moet een verhaal komen, naast de voor en na posters.
Ik mail mijn Tante Marijke en vraag of ze zin heeft om samen onderzoek te doen en of ze het uiteindelijke verhaal wil optekenen. Ze is direct enthousiast.
Het eindresultaat is een persoonlijk, maar ook algemeen verhaal over de ruilverkaveling. Vormgegeven in een A-5 boekje met illustraties en een kleine zeefdruk van Jan Ruijter op zijn schuit.
Ben je nieuwschierig en wil je het graag lezen? Het boekje is te bestellen via www.pinipiru.com
Liesbeth Verhart & Marijke Ruijter
