In deze rubriek vertellen Enkhuizers over hun geloof. Dit keer: Erik Sterken, voorganger van het Apostolisch Genootschap. ‘De schepping ervaar ik als een niet te bevatten mysterie dat mij met ontzag vervult. Ik besef dat ik een eindig deel ben van een oneindig ondeelbaar geheel’. Zo begint voor mij de grondslag van mijn geloof en is voor het Apostolisch Genootschap een geloofsgemeenschap waar ik deel van ben het uitgangspunt waarop ik mijn leven kan inrichten.
Mijn verhaal van geloof begint bij mijn geboorte, het ontstaan van nieuw leven. Opgegroeid in een liefdevol en vredelievend gezin waarvoor ik enorm dankbaar ben (dat had namelijk ook anders kunnen zijn) ben ik vanaf mijn geboorte in aanraking gekomen met anderen die telkens weer een poging deden in de maalstroom van hun leven om in liefde te werken aan een menswaardige wereld.
Gelijkwaardigheid
In mijn leven tot nu toe is mij geleerd, voorgedaan door anderen en geleerd uit eigen ervaringen dat ik eraan wil blijven werken om elk mens als gelijkwaardig te zien en steeds weer op zoek te gaan naar wat ons verbindt en niet wat onze tegenstellingen zijn. Er is al genoeg ellende in de wereld en in je eigen omgeving. Waarom zou ik mij daaraan verbinden?
Ik geloof dat de schepping, de macht waaruit alles is ontstaan, in mij, in ons allen werkzaam is. Dat geeft zin aan mijn leven en komt hopelijk tot uitdrukking in bijvoorbeeld naastenliefde, vergevingsgezindheid en barmhartigheid. Ik, en zo ook het Apostolisch Genootschap, gebruiken het woord God in het dagelijkse leven en/of ontmoetingen met elkaar. Dat doen wij om een naam te geven aan dat wat ons ontroert, overstijgt en ook vreugdevol doet zijn. Zo wil ik in mijn leven ruimte maken voor het onzegbare.
Bestaanszin
Door vallen en opstaan, oprichtingskracht vertrouwen te ontlenen aan het vermogen om in alle (tja) levensomstandigheden een liefdevol te zijn of gelukkig weer te kunnen worden is mijn biddend verlangen. Mijn geloof geeft zin aan mijn bestaan en draagt bij aan mijn levensgeluk. Voor de gebeurtenissen dichtbij en in de wereld voel ik mij niet alleen maar ben ik ook medeverantwoordelijk. Dankbaar dat er velen voor mij en voor mij zijn die het licht van de liefde willen koesteren. Het is aan mij om dit ook aan volgende generaties over te dragen.
Gelukkig doe ik dit niet alleen, doen wij als Apostolisch Genootschap dit niet alleen. Werken aan liefdevolle verhoudingen en vrede in de wereld gebeurt op vele plaatsen. Veel mensen, organisaties en religies spannen zich in voor dit ideaal.
