Ze vinden dat het wel mooi is geweest. Na jaren hard werken hebben Herman en Annie Swier-Sjerps besloten om te stoppen met hun tulpenbedrijf aan De Buurt in Venhuizen. Opvolgers zijn er niet en Herman is inmiddels 65 jaar oud dus uitbreiden of investeren in modernisering hoeft niet meer. Na 46 jaar tulpen telen en broeien gaat de stekker eruit.
Waar het stel met plezier en trots op terugkijkt is wel het feit dat ze het vooral samen gedaan hebben al die jaren. Ook Annie werkte volledig mee in het proces van tulpen telen en broeien. Daar is ze dan ook trots op. Herman Swier: “We hebben elkaar al die jaren echt versterkt en gebruik gemaakt van elkaars kwaliteiten.” Annie is blij dat ze op een gelijk niveau heeft kunnen werken met haar man. “Het gaf me het gevoel dat ik voor vol werd aangezien. Toch moest ik me de eerste jaren wel bewijzen voor onze collega’s.”
Geschiedenis
Piet Swier, de vader van Herman, begon met het werk in de tulpen bij Jaap Visser in Hem. Hij woonde toen op De Hout buiten Hem met zijn vrouw Insch en begon daar al met zijn eigen teelt in een klein schuurtje. Na de tweede wereldoorlog bemachtigde hij een teeltvergunning en startte toen zijn bedrijf aan De Buurt in het dorp, waar Annie en Herman nu nog wonen en werken. Herman Swier: “Mijn vader was een van de eersten die tulpen ging broeien.” Het proces ging in die eerste jaren anders. De bollen voor de broei werden eerst ‘opgekuild’ buiten voor een periode van kou. Daarna werden ze opgekweekt onder Tl-licht. Swier senior bracht de bloemen toen zelf nog naar de veiling in Beverwijk.
Maatschap
Als jonge vent van 19 jaar oud stapte Herman in de zaak bij zijn vader. Zo startte de Fa. P. Swier & Zn in 1976. Ze verbouwden tulpen en broeiden tulpen in de winterperiode. In 1996 stopte vader Piet en startte Herman een firma met zijn vrouw Annie, de Fa. Swier-Sjerps. Naast het kweken en broeien van tulpen gingen Annie en Herman ook aan de slag met zogenaamde mutanten om nieuwe tulpen rassen te ontwikkelen. Dat kon omdat het echtpaar altijd zelf liep te selecteren in de tulpen in het voorjaar. “Het voordeel was dat wij een virus en een mutant konden onderscheiden.” Legt Herman uit. “Als we dan een mooie mutant tegenkwamen gingen we daar mee aan de slag om deze te vermeerderen.” Zo heeft het stel meerdere soorten op de markt gebracht.
Prima Vista
Een van die nieuw ontwikkelde soorten heeft echt wel invloed gehad op de ontwikkeling van hun bedrijf. Uit het roze tulpenras Prima Vera ontwikkelde de Fa. Swier-Sjerps de rode Prima Vista. Een ras die vroeg in de broeierij kon. Een goede groeier met dikke bollen die goed in de huid zaten. Het is geen ras die heel veel geteeld is, maar met de extra opbrengsten kreeg het bedrijf een mooie financiële duw in de rug en het gaf de mogelijkheid om te moderniseren. De familie koestert de Prima Vista nog steeds. Op het woonhuis staat de naam van de tulp met een afbeelding ten teken van een zekere trots om het ontwikkelen van een mooi ras. Andere gevonden mutanten zijn vernoemd naar de drie schoondochters van Herman en Annie.
Kracht
Annie en Herman werkten nooit met een grote oppervlakte aan tulpen. Het areaal is nooit groter geweest dan 9 ha, niet groot voor hedendaagse begrippen. Volgens Herman was de kracht van het bedrijf dat er relatief veel rassen geteeld werden en dat het assortiment van maximaal 16 rassen bijna jaarlijks werd vernieuwd. “Zo hadden we meestal wel een redelijke prijs voor de bollen en als een kleur tijdelijk wat uit de mode raakte, was dat geen probleem. We hadden altijd veel verschillende kleuren staan.” Het landwerk werd voor een groot deel in eigen beheer uitgevoerd. Alleen het planten werd uitbesteed. Het rooien werd altijd zelf gedaan. Eerst uitploegen met de tweewielige Holder terwijl er op de knieën geraapt werd door scholieren en later machinaal met een zogenaamde nettenrooier.
Taken
De taken tijdens de oogst van de tulpen waren altijd duidelijk verdeeld. Annie regelde alles op het bedrijf en Herman zorgde dat het werk op het land zo spoedig mogelijk verliep. Annie Swier: “Het was altijd heel druk in die periode, maar ook een leuke tijd. Het was altijd wel gezellig met al die scholieren.” De zonen van het stel Maarten, Sander en Peter hebben in hun jeugd altijd van jongs af aan meegewerkt. “Ze hebben door de jaren heen eigenlijk alles wel gedaan.” Vertelt Annie niet zonder trots. De jongens hadden geen zin om tulpenkweker te worden, maar daar maakt het echtpaar Swier geen probleem van. “We hebben altijd gezegd dat de jongens iets moesten gaan doen wat goed voelde. Dat is het belangrijkste.”
Samen sterk
Herman en Annie Swier zijn het erover eens dat zij elkaar versterkten binnen het bedrijf. Volgens Herman is zijn vrouw mentaal sterk en een goede organisator. Herman heeft volgens Annie veel kennis van de teelt en het broeien. Dat vulde elkaar aan door de jaren en zo hebben ze samen al die jaren succesvol samengewerkt. Per 1 april stopt het bedrijf. Herman zal de stress die hij soms had van het weer niet missen. De herinneringen blijven en de gedachten gaan al naar een reünie met alle mensen die ooit bij de Fa. Swier-Sjerps hebben gewerkt. Op die manier willen ze graag het verhaal over het tulpen kweken en broeien afsluiten.
